‘Ik schaamde me zo’
‘Samantha gaat liever niet meer naar school’
Samantha (17,ADHD) is een heerlijk impulsief meisje,
nieuwsgierig, maar sociaal niet heel handig, want te direct en roekeloos. Een
leuke combinatie die haar veel oplevert (bungeejumpen van een brug, je laten afschieten
in een katapult), maar die soms ook tegen haar werkt (de leraar een halve zool
noemen omdat hij haar ergert; uit de bocht vliegen met haar nieuwe roze
scooter). De laatste tijd lijkt het alsof soms
in moeilijkheden raken steeds meer verandert in vaak in moeilijkheden raken.
Samantha is een halfjaar geleden begonnen met jointjes.
Haar argumenten zijn die van een typische puber: ‘Pure nieuwsgierigheid’ en ‘Iedereen
doet het toch?’ ‘Ik word er rustig van,’ vertelt ze. En wat belangrijker is, ze
voelt zich minder rot. ‘Ik heb vaak ruzie met klasgenoten omdat ik er van alles
uit flap. Als ik een jointje neem, kan ik dat relativeren.’
Ongemerkt grijpt ze steeds vaker naar de cannabis en langzaam
begint dat invloed te hebben op school. Het kan haar niet echt boeien, zelf vindt
ze dat ze zich vooral lekkerder voelt dan vroeger. Haar mentrix is de eerste
die in de gaten heeft dat ze vaker afwezig is. Een rondje langs andere docenten
brengt de zaak goed in beeld: Samantha is in rap tempo aan het afglijden.
De mentrix nodigt haar uit voor een gesprek. Ze begint niet
over haar cannabisgebruik maar vraagt naar haar welbevinden, haar relatie met
klasgenoten en docenten en spreekt haar zorgen uit over haar afwezigheid. Het
gesprek levert redelijk wat informatie op; het is volgens Samantha beter als ze
niet op school komt, zo kan er ook geen ruzie ontstaan. De mentrix vraagt haar
of ze eens mag nadenken over wat Samantha verteld heeft en maakt een
vervolgafspraak met haar.
In dat gesprek stelt de mentrix voor een antispijbelplan
op te stellen, want school is nu eenmaal verplicht. Ze vertelt dat ze ook de
ouders van Samantha moet inlichten over het verzuim, maar erbij zal vertellen
dat Samantha al werkt aan een oplossing. De mentrix zal ook benadrukken dat straf
niet zal helpen. Ze vertelt dat ze Samantha’s beweegredenen wel begrijpt en
bespreekt mogelijkheden om wat relaxter te worden, zodat ze minder ruzie zal hebben.
Ze geeft Samantha een artikel mee over mindfulness en vraagt haar dat eens te
lezen.
In het derde gesprek vertelt Samantha dat mindfulness
misschien wel goed is en andere dingen waar je relaxt van wordt kan vervangen.
Ze wil het wel een maandje proberen. Besloten wordt om in een vervolggesprek samen
met de ouders een plan te maken.
Samantha vertelt in dat gesprek waarom ze cannabis heeft genomen
en er steeds meer van is gaan gebruiken. Haar ouders hebben geen idee gehad hoe
ernstig de situatie eigenlijk is. Er wordt besloten om naast de mindfulness ook
een traject te starten bij een psycholoog.
Samantha zelf komt na een week nog eens langs bij haar mentrix.
Ze bedankt haar dat ze het eigenlijk nooit over haar verslaving heeft gehad,
terwijl ze het ‘zeker weten geweten heeft’. ‘Ik schaamde me zo erg, als u
erover was begonnen, was ik volgens mij nooit meer op gesprek gekomen. Omdat u
me niet veroordeelde of als dom behandelde, maar me juist hulp bood, zorgde dat
ervoor dat ik kwam.’ Inmiddels gaat het een stuk beter met Samantha. Haar
hulptraject loopt nog, maar ze kruipt langzaam uit het dal.
Anton Horeweg #onderwijs #gedragsproblemen in de klas.
Dit artikel verscheen eerder in Balans Magazine van Oudervereniging Balans/NVA
Geen opmerkingen:
Een reactie posten