Het is toch simpel?
‘Niemand mag aan je zitten als jij daar geen toestemming
voor geeft.’ Hoe moeilijk kan het zijn? Blijkbaar heel erg moeilijk, gezien de
recente onthullingen in de #metoo-affaire, #dossierdansmisbruik en nu de
onthullingen bij #TheVoice en zelfs #thevoicekids. Kinderen en jongeren die
lastig gevallen, aangerand en zelfs verkracht worden op plaatsen waar
machtsverschil is, waar een afhankelijkheidsrelatie bestaat. Het moet te maken
hebben met hoe wij opvoeden. Blijkbaar zijn we niet heel erg duidelijk.
Vogelvrij
Zolang jongens en mannen het idee hebben dat meisjes en
vrouwen* een soort vrij beschikbaar wild zijn, doen we als opvoeders iets niet
goed. Als een deel van je klas een onvoldoende heeft, zeg je ook niet dat die
klas ‘gewoon niet wil leren.’ Je gaat kijken wat er aan je uitleg schort. Ik
denk dat #educateyoursons een terechte hashtag is. Als jongens en mannen het
blijkbaar normaal vinden dat je dicpicks kunt sturen omdat je ‘machtiger’ bent,
als je dansers of kandidaten kunt aanranden omdat ze les van je krijgen of door
jou gejureerd moeten worden, heeft de opvoeding in ieder geval voor een deel
gefaald.
Sletten en stoere jongens
In welwillendheid verpakt komen dan ook de opmerkingen achteraf. 'Als ze het gemeld hadden, dan hadden we..' 'Die vrouwen en meisjes hadden het moeten melden.' 'Ze zeiden geen "nee", dus... HET MOET ANDERSOM. De mannen en jongens die dit doen, zouden geleerd moeten hebben dat ze dit niet in hun hoofd moeten halen.
Het is een beetje wat je terug ziet bij #sexting. Het meisje
dat de foto naar haar vriendje stuurt is een slet. De jongens die haar exposen
zijn stoer. ‘Goed dat ze die hoer te kijk zetten, had ze dat maar niet moeten
doen.’ Middelbare scholieren gaven aan
hier niet over te praten op school, een recent onderzoek laat zien dat zelfs op
de basisschool kinderen al denken dat het meemaken van ingrijpende gebeurtenissen
(waartoe je de bovenstaande ook mag rekenen), waarschijnlijk niet besproken mogen
worden in de klas, omdat ze twijfelen of hun klasgenoten daarop zitten te
wachten. Elf procent denkt zeker te weten dat ze er niet op zitten te wachten. Dat
onderzoek ging trouwens of kindermishandeling en seksueel misbruik. We hebben jongens dus iets uit te leggen en te leren, maar misschien ten overvloede: ook de meisjes. Zij moeten leren dat zij (net als jongens) baas zijn over eigen lichaam en van anderen moeten afblijven als die dat willen.
'We' moeten het erover hebben: maar ik niet
Ik denk dat die kinderen gelijk hebben. Niemand zit er op te
wachten, behalve als de daders beroemd zijn. Dan wordt er vol afschuw geroepen
dat ze gestraft moeten worden. Dat moet bij gebleken schuld ook zeker zo zijn,
maar dat heet curatief optreden. Wellicht moeten we iets meer op de preventie
gaan zitten, zodat veel meisjes en jongens zulk leed bespaard blijft. De mensen
waar het nieuws nu bol van staat, zijn niet eens het topje van een ijsberg. Het
zijn kruimeltjes ijs. Er zijn onnoemelijk meer ‘naamloze’ daders en
slachtoffers. Zij zouden geholpen zijn bij een betere uitdraging van wat
gisteren mooi verwoord werd in #Boos. ‘Je blijft met je poten van iemand af die
niet wil dat je aan hem zit.’ Grof? Misschien.
Neem je verantwoordelijkheid
Ouders en leraren zijn volgens mij de eerst aangewezenen om duidelijker uit te leggen dat je niet zomaar aan iemand zit. Die taak moeten we volgens mij echt serieuzer nemen, want het gaat te vaak fout. Misschien zit het in de natuur van de mens: als je machtiger bent, neem je wat je wil. Maar wij als samenleving moeten daar tegenwicht aan geven. Opvoeden dus.
* Voor de volledigheid: dit overkomt ook jongens en mannen!
